درمان ذات‌الریه با ربات‌های کوچک شناگر

ربات‌های کوچک شناگری که از جلبک ساخته شده‌اند، با موفقیت ذات‌الریه مرگبار را در تمام موش‌های مورد آزمایش درمان کردند

به گزارش خبرنگار گروه علمی و فناوری خبرگزاری برنا؛  مهندسان نانو در دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو ربات‌های میکروسکوپی کوچکی به نام میکروربات ساخته‌اند که می‌توانند در ریه‌ها شنا کنند، دارو را تحویل دهند و برای پاکسازی عوامل بیماری‌زای مرگبار ذات‌الریه باکتریایی مورد استفاده قرار گیرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

میکروربات‌ها در موش‌ها به طور ایمن باکتری‌های ایجاد کننده ذات‌الریه را از بین بردند و باعث زنده ماندن همه‌ی موش‌های مورد آزمایش شدند. در مقابل، موش‌های درمان‌نشده همگی در عرض سه روز پس از عفونت مردند.
میکروربات‌ها از سلول‌های جلبک ساخته شده بودند و سطح آن‌ها با نانوذراتی مملو از آنتی‌بیوتیک پوشانده شده بود. جلبک‌ها حرکاتی انجام می‌دهند که به میکروربات‌ها اجازه می‌دهد در محیط اطراف شنا کنند و آنتی بیوتیک‌ها را مستقیماً به باکتری‌های مستقر در ریه‌ها برسانند.

نانوذرات حاوی آنتی‌بیوتیک از گوی‌های پلیمری زیست تخریب‌پذیر کوچکی ساخته شده‌اند که با غشای سلولی نوتروفیل‌ها، که نوعی گلبول سفید خون هستند، پوشیده می‌شوند.

وانگ پیشرو در زمینه تحقیقات میکرو و نانورباتیک و ژانگ پیشرو در توسعه نانوذرات شبیه‌ساز سلولی برای درمان عفونت‌ها و بیماری‌ها است. آن‌ها همراه با یکدیگر به توسعه ربات‌های کوچک دارورسان پرداختند که می‌توانند به راحتی در بدن حیوانات زنده برای درمان عفونت‌های باکتریایی در معده و خون مورد استفاده قرار بگیرند. درمان عفونت‌های باکتریایی ریه آخرین مورد از فعالیت‌های آن‌ها است.
ژانگ می‌گوید: هدف ما رساندن دارو به قسمت‌های چالش‌برانگیزتر بدن مانند ریه‌ها است. ما می‌خواهیم این کار را به روشی ایمن، آسان، زیست سازگار و با اثر طولانی مدت انجام دهیم؛ و این همان کاری است که در این تحقیقات جدید نشان داده‌ایم.

این تیم از میکروربات‌ها برای درمان موش‌های مبتلا به نوع حاد و کشنده ذات الریه که از باکتری سودوموناس آئروژینوزا نشات می‌گیرد، استفاده کردند.

محققان این میکروربات‌ها را از طریق لوله‌ای که در نای موش‌ها قرار داده شده بود، به ریه‌های این حیوانات منتقل کردند. عفونت پس از یک هفته به طور کامل از بین رفت. تمام موش‌های تحت درمان پس از گذشت ۳۰ روز زنده ماندند، در حالی که موش‌های درمان نشده طی سه روز جان خود را از دست دادند.
درمان با میکروربات موثرتر از تزریق وریدی آنتی بیوتیک بود. زیرا تزریق مستقیم آنتی‌بیوتیک به خون نیازمند دوز ۳۰۰۰ برابری نسبت به دوز مورد نیاز در میکروربات‌ها برای ایجاد اثربخشی یکسان بود.
رویکرد این تیم بسیار موثر بوده است، زیرا دارو به جای پخش شدن در تمام بدن، تنها ناحیه مورد نظر را هدف قرار می‌دهد.

با تزریق وریدی، گاهی اوقات تنها مقادیر بسیار کمی از آنتی بیوتیک وارد ریه‌ها می‌شود. به همین دلیل است که بسیاری از درمان‌های آنتی‌بیوتیکی فعلی برای ذات‌الریه آن‌طور که باید، عمل نمی‌کند.
اگر فکر ورود سلول‌های جلبک به ریه، حس بدی به شما می‌دهد باید گفت که طبق آنچه محققان می‌گویند، این روش بی‌خطر است. پس از طی شدن دوره درمان، سلول‌های ایمنی بدن به طور موثر جلبک‌ها را همراه با نانوذرات باقی مانده از بین می‌برند.

این تحقیقات هنوز در مرحله اثبات مفهوم است. آن‌ها قصد دارند تحقیقات اساسی بیشتری را برای درک دقیق نحوه تعامل میکروربات‌ها با دستگاه ایمنی انجام دهند. بنا بر اعلام لوکال‌تودی، گام بعدی آزمایش آن در حیوانات بزرگ‌تر و در نهایت انسان است.

انتهای پیام/

آیا این خبر مفید بود؟ 0 0

نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: جلبک دارو درمان علم و فناوری موش ربات باکتری سلول ریه ذات الریه موش آزمایشگاهی آنتی بیوتیک میکروربات ها غشای سلولی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۸۰۴۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسگری که مواد مخدر را ۶ برابر سریع‌تر شناسایی می‌کند

یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه پترزبورگ به رهبری الکساندر استار موفق به ساخت حسگری برای شناسایی فنتانیل شده که ۶ برابر حساس‌تر از حسگرهای الکتروشیمیایی است که در ۵ سال گذشته معرفی شده‌اند.

به گزارش ایسنا، فنتانیل ماده مخدر مصنوعی بوده که یکی از ترکیبات موجود در موارد اُوِر دوز منجر به مرگ در آمریکا است. این ماده اغلب با داروهای دیگر مخلوط می‌شود، اما به دلیل پتانسیلی که دارد، اغلب در چنان مقادیر کمی استفاده می‌شود که تشخیص آن دشوار است.

حسگری که تیم تحقیقاتی استار ساخته، حاوی نانولوله‌های کربنی و نانوذرات طلا است و با کمک این نانومواد فنتانیل از دیگر مواد مخدر جداسازی می‌شود. با این حال، کلید حساسیت بالای این حسگر، ترکیب آنتی‌بادی‌های فنتانیل است.

این حسگر یک نسخه اصلاح شده از یک حسگر کرونا است که توسط گروه تحقیقاتی استار در سال ۲۰۲۰ ساخته شد. حسگر کرونا نیز خود از روی حسگر THC ساخته شده است که در سال ۲۰۱۹ برای شناسایی ماری‌جوانا طراحی و تولید شد.

در هسته هر یک از این حسگرها تراشه‌ای حاوی نانولوله کربنی وجود دارد. نانوذرات طلا به نانولوله‌ها متصل هستند، هر نانولوله حدود ۴۳ نانومتر طول دارد.

در عمل، مولکول‌های فنتانیل به نانوذرات متصل می‌شوند و موجب جریان الکتریکی در نانولوله‌ها می‌شوند. مواد مختلف جریان‌های مختلفی را ایجاد می‌کنند. با استفاده از یادگیری ماشینی، این حسگر توانست یک مولکول فنتانیل را شناسایی کند. همچنین در هنگام تمایز فنتانیل از سایر مواد مخدر، نرخ موفقیت در شناسایی ۹۱ درصد بود.

برای رسیدن به سطح حساسیت بسیار بالا، این گروه تحقیقاتی آنتی‌بادی‌های فنتانیل را به نانوذرات وصل کردند. مولکول‌های فنتانیل به طور محکم به هر آنتی‌بادی که با آنها روبرو شود، متصل می‌شوند و جریان الکتریکی عبوری از نانولوله‌ها را تغییر می‌دهند. چنین تغییری نشانگر حضور فنتانیل است. این حسگر می‌تواند در غلظت‌های فمتومولار اقدام به شناسایی کند.

به نقل از ستاد نانو، علاوه بر حساسیت بالا، یکی دیگر از مزایای این حسگر قابلیت حمل آن است. برای تشخیص چنین مقادیر کمی از فنتانیل به یک طیف‌سنج جرمی نیاز است، در حالی که این فناوری جدید می‌تواند قابل حمل باشد.

انتهای پیام